تبادل
لینک هوشمند
تصاویر قهرمانان و مدال آوران کاروان ایران در بازی‌های المپیک این روزها در صفحات نخست رسانه‌های گروهی به ویژه نشریات ورزشی خودنمایی می‌کند تا فضای رسانه‌ای فوتبال زده ایران به مدت کوتاهی از بین برود اما هیچ ضمانتی وجود ندارد پس از اتمام بازی‌های المپیک جامعه رسانه به یکباره قهرمانان المپیک را به دست فراموشی بسپارند و دوباره به فوتبالی‌های شکست خورده توجه کنند.
به گزارش رجانیوز، موفقیت‌های ورزشکاران المپیکی ایران در بازی‌های المپیک سی‌ام در رقابت‌های لندن باعث شد رشته‌های مدال آور مورد توجه بیشتر رسانه‌های گروهی قرار گیرند،انتشار تصاویر قهرمانان المپیک در رسانه‌های نوشتاری و درج مصاحبه‌های متعدد از این افراد قدری از فضای فوتبال زده رسانه‌های گروهی ایران را کاهش داد اما نگرانی بزرگ کارشناسان و صاحبنظران اینست که با اتمام بازی‌های المپیک دوباره رسانه‌ها افتخارآفرینی ورزشکاران غیور ایران در لندن را فراموش کنند و به سراغ ناکامان فوتبالی‌های شکست خورده بروند.
فوتبالی‌ها که در ورزش ایران تافته جدا بافته بودند هیچ یک از افتخارات المپیکی‌ها را تجربه نکردند اما با یک حساب ساده و معمولی می‌توانید دریابید که به میزان بالارفتن میزان ناکامی‌های متعدد این رشته ورزشی بودجه صرف شده برای این رشته نیز رشد قابل توجهی داشته است،به گونه‌ای که امروز فوتبالیست‌های درجه 3 - 4 فوتبال ایران رقم‌های چند صد میلیونی برای حضور در لیگ برتر دریافت می‌کنند در صورتی که رشته‌های مدال آور ایران در المپیک در حسرت بودجه‌ای چند میلیونی بی تابی می‌کنند.
امیر قلعه نویی سرمربی استقلال تهران پس از درگیری با هواداران استقلال بابت شکست برابر سایپا خطاب به آنها گفت من به بهانه حضور در استقلال بالاترین پیشنهاد مربیگری ایران را نپذیرفتم،پیشنهادی که قطعا بالغ بر یک و نیم میلیارد بوده است حال تصور کنید امیر قلعه نویی با چنین پیشنهادی رو به رو می‌شود اما محمد بنا بهترین مربی کشتی فرنگی جهان در سال 2011 که شاگردان در المپیک لندن 2 نشان طلا تا به اینجای کار به دست آوردند با قراردادی نزدیک به 50 میلیون به فعالیت می‌پردازد!
نمونه دیگر این بی عدالتی را می‌توان در قرارداد مالی کوروش باقری با فدراسیون وزنه برداری مشاهده کنید،وی با وجود افتخار آفرینی شاگردانش در بازی‌های المپیک لندن با قراردادی بسیار اندک هدایت تیم ملی وزنه برداری ایران را پذیرفته است در صورتی که مربیان درجه 2 فوتبال ایران با وجود ناکامی فراوان 3 برابر دستمزد وی را برای مدت یک فصل دریافت می‌کنند.
با مرور دستمزد ورزشکاران و مربیان افتخارآفرین در بازی‌های المپیک لندن متوجه این واقعیت می‌شوید که مبالغی که مدال آوران ایران در بازی‌های المپیک در مجموع دریافت می‌کنند به اندازه درآمد یک فصل یک فوتبالیست معمولی فوتبال ایران هم نیست،چه رسد به ستاره های کاغذی و میلیاردی تیم‌های استقلال و پرسپولیس که با رقم‌های هنگفت به این دو تیم پایتخت اضافه شدند.
شاید باور این موضوع سخت باشد اما میزان پاداش حمید سوریان،امید نوروزی،کیانوش رستمی و نواب نصیر شلال (520/000/000 تومان در مجموع)بابت کسب مدال در بازی‌های المپیک 2012 لندن به اندازه نیمی از رقم قرارداد یکی از مدافعان سرشناس ملی پوش فوتبال ایران است که در فصل نقل و انتقالات با قراردادی نزدیک به یک میلیارد و سیصد میلیون تومان به عضویت یکی از تیم‌های سرشناس پایتخت درآمد.
با استناد به این مقایسه ساده و معمولی چگونه می‌توان شعار مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک را باور کرد که دائما این مطلب را تکرار می‌کنند که عدالت در ورزش ایران رعایت می‌شود! در صورتی که با مشاهده آنچه در ورزش ایران روی می‌دهد می‌توان با قاطعیت گفته نه تنها این عدالت نیست بلکه مصداق بازر بی عدالتی در حوزه ورزش کشور است.
نظرات شما عزیزان: